Jest świadomością jedności ze wszystkim i świadomy znaczenia myśli i słów, które wypowiada wiedząc, że tworzą one życie.
Nie występuje przeciw innym, nie pasożytuje na nich uczuciowo, emocjonalnie, finansowo, wiedząc, że jest pełnią w której jest wszystko i z której może powołać wszystko co zechce- ze swej pełni, nigdy z innego człowieka. Nie manipuluje, nie podporządkowuje, nie uzależnia.
Żyje tak, by realizować swój plan dla dobra wszystkich, dla jedności i wzrostu. Jego życie jest medytacją czyli wewnętrzną ciszą w której słyszy swój duchowy głos.
Wie, że przyszedł, aby połączyć w SOBIE wszystko. Jest jak Ojciec i Matka stworzenia – w których znajduje się wszechistnienie.
Gdy zapytano Jezusa – jaki będzie nasz koniec, odpowiedział:
-Poznajcie początek, poznacie i koniec.
Początek do jedna Jaźń – praojciec i pramatka w jednym.
Człowiek Duchowy rozumie to i żyje według tej zasady.
Miarą naszej pracy duchowej jest nasze życie – czyli świadome życie ze świadomym zasiewem tzn. z widzeniem konsekwencji.
Jeśli służą one całości – to możemy powiedzieć – że doszliśmy do ważnego etapu naszego rozwoju,
Jeśli jakiekolwiek działanie, myśl, słowo – działa przeciw innym i nie bierzemy odpowiedzialności za nasze zasiewy – możemy mówić o Duchu, miłości, śpiewać mantry, medytować, bić w bębny – nic to nie znaczy , to tylko maskarada…..
Oczywiście są etapy naszego wzrastania, ale warto jasno zdać sobie sprawę, że miarą naszego poznania SIEBIE jako duchowej istoty, jest świadome tworzenie każdej chwili w pełni zrozumienia konsekwencji
Oświecenie to – świadome życie w jedności.
W przeszłości, w świecie dualności, nie mając jeszcze mądrości, dawaliśmy sobie doświadczenia, lecz teraz czas na mądrość.
