Idę z moją synową i wnusią do kawiarni i dotykam je, przenikam, oddycham nimi, ja Duch – Boże jakie to cudne.
Budzę się rano i oddycham, ja Duch przenikając sobą wszystko i wszystko przenika mnie.
Jak powiedział Jezus – Ja w Ojcu, a Ojciec we mnie.Jakież to cudne.
Pływam na basenie z moim wnusiem i oddycham nim, przenikam. Duch z Duchem w cielesnej powłoce gra w piłkę w wodzie, odczuwa i przenika formę wody, dotyka kropli wody na ramionach, twarzy.
Moje dzieci, cud cudów…Kiedyś zaplątana we wzorce żyłam powierzchownością życia, teraz przenikam moje dzieci , święte oblicza Boga…którym są, czuje ich oddech, drżenie światła którym są i stwarzane w każdej chwili ich ciała..
Niezykłe jest odczuwać wnuczęta, dzieci, czystą, otawrtą, pełną ufności duszyczkę, maleńkie ciałko. To prawdziwe cuda…
Widzę i czuję, ich strukturę światła, która wibruje ….Nie sposób oddać tego wszystkiego słowami.
Widzieć ludzi i ich życie, poglądy, lęki, programy, dusze, choć nigdy się ich nie spotkało….Widzę rodziny i bliskich klientów..
To naprawdę niezwykłe jak wspaniale stworzony jest ten świat. Wystarczy zdjąć programy i otworzyć swoją boskość, aby stać się jednością…..
Słowa są zbyt małe…
I mówić się nie chce słodklich słów, gdyż odczuwanie BOGA we wszystkim jest oceanem, wobec słodkich słów miłości….Są one jak profanacja światłości….gdyż nic nie oddają,….dlatego z czasem milkniemy i zastępujemy słowa telepatią, aby nie zakłócić odczuwania.
Boże jakież to cudne. Żyć w uważności każdej świętej chwili…jedynej, i być we wdzieczności za dotyk , smak, zapach materii. Cud form, drugiego człowieka, bliskich.
Od jakiegoś czasu czuję zapach ludzi patrząc na zdjęcie…
Coraz głębiej odczuwam ten świat, choć przecież znam go już od podszewki.
A ile jeszcze przede mną 
Bóg, Istnienie, każdy z nas….
I życie jest inne, jakże bogate , odczuwalne wszystkimi zmysłami. nie tylko ludzkimi, gdyż te maleńkie są…I kroki stawiasz inaczej i oddychasz. i gotujesz, rozmawiasz…..Duch przenika wszystko, a ty czujesz to, widzisz .jesteś………..Cud życia w materii trwa , rozpoznany, lecz głębia jego nieprzenikniona, pozwala poznawać siebie.
I choćbyś łachmany założył, lub na tronie usiadł świata, tym samym wciąż będzisz – CISZĄ, która pełnią stała się……
