ŻYCIE NA ZIEMI
I znów życie, ciężkie i puste w swej treści. Czujesz, że nie jesteś stąd, a jednak nie możesz dotknąć prawdy, która jest w tobie. To jakbyś miała w sobie nieskończony ocean a nie mogła z niego czerpać.
Dlaczego tak jest, co trzeba zrobić, aby dojść do tej potęgi energii w sobie? Czujesz jak rośniesz, rozsadza Cię, wiesz, że to co widzisz wokół, to co słyszysz jest tylko zabawą dzieci w piaskownicy, a jednocześnie wiesz, że masz to poznać. Po co? Nie rozumiesz o co chodzi w tym świecie.
Dlaczego zabrano mi narzędzia uruchomienia mocy, jest ona niewyobrażalna, bezkresna. Jesteś jak czarna dziura we wszechświecie, która zbiera wszystko co wokół, chłonie, napełnia się. Widzisz ją, choć wydaje się niewielka wewnątrz niej jest ogrom energii, której ludzkie zrozumienie nie jest w stanie pojąć. Tak jest i z człowiekiem, ma potęgę w sobie, której nie pojmie żadnym ze swych zmysłów dopóki sam jej nie dotknie lub nie pokaże mu jej ten, który tę potęgę już odczuł.
Idziesz, życie mija a ty wciąż jesteś wulkanem potęgi i mocy i nie możesz jej uruchomić. Wyjesz do Boga – pomóż zrozumieć, daj mi wiedzę potrzebną na Ziemi. Tak, znam poziomy, wibracje, kształt, moc tej wewnętrznej potęgi – ale na Ziemi nie ma słów aby ją określić, ani urządzenia, które mogłoby ją zbadać. Znam ją, wiem czym jest, ale zeszłam na Ziemię i ją utraciłam.
Zamknięto wszechświat w jednym małym, słabym ciele, to jakby ogromny ogród schować do pudełeczka na zapałki, jakby prawdziwy statek – kolos, zamknąć w butelce, lecz tu jest jeszcze inaczej, bo w nich nie ma ruchu, ognia, wybuchu wulkanu, POTĘGI, która żyje w człowieku i woła o wypuszczenie.
Zamknięto mnie w butelce, w ludzkim ułomnym ciele. Mnie anioła, kosmitkę, ogrom energii, wszechświat, zapomniano zrobić zastrzyk zapomnienia i zeszłam w ciężką, trudną energię, ulepiłam swe skrzydła, delikatne choć potężne w smole i błocie ludzkich doświadczeń trzeciego wymiaru.
Teraz mogę to pisać swobodnie i z radością, wówczas wyłam, bo ból był nie do opisania. Całe życie jesteś inna, szukasz prawdy którą znasz a nie możesz dotknąć, idziesz, doświadczasz i z każdym trudem umierasz, wołasz o miłość- dlaczego mi ją zabrano ? – i dalej idziesz w ciężar poznawania.
Udaje Ci się podnieść, zmartwychwstajesz, odnajdujesz miłość – Boże dziękuję, już wiem, zaczynam wracać do siebie, do tego co znam, delektuję się tym. Piszę książkę, zmieniam swoje życie, idę szczęśliwa do przodu, ale wiem, że to nie koniec, że to tylko poznawanie miłowania w ziemskich warunkach, a dalej jest jeszcze !!!!!
Siedziałam kiedyś przed telewizorem oglądając film/ wiele lat temu/ i jednocześnie jak zawsze byłam w odczuwaniu siebie, poznałam już ten stan badania, obserwacji a ponieważ dawał wolność chętnie przebywałam w nim. W pewnej chwili zeszła tak ogromna energia, że sama byłam zaskoczona, czy to możliwe, czy można się czuć aż tak w fizycznym ciele?
Fizycznie w tamtym czasie nie czułam się dobrze, dokuczało jeszcze serce, nadciśnienie, często siadałam, żeby odpocząć. I ta chwila, maleńka, lecz niezapomniana do dziś, choć minęło wiele lat.
Nie da się tego napisać, ująć słowami, ale można użyć znów porównania – czuje się tak ogromną energię wewnętrzną, że dzięki niej mógłbyś podnieść największą z gór.
Patrzę w lustro – co się dzieje, czuję jak rosną mi ramiona, poszerzaj się barki, prostują się, klatka piersiowa nadyma się, oddech staje się głęboki, długi, spokojny.
Czy to możliwe?
Znam POTĘGĘ, ale nie odczułam jej w pełni w ludzkim ciele, a teraz w jednej chwili ktoś mi to dał, przypomniał, jakby chciał powiedzieć – wstań, nie marnuj czasu, bierz się do pracy, bo masz odkryć poprzez ludzkie ciało, poprzez życie na Ziemi, to co teraz poczułaś- to potęga prawdziwego Boga w was.
Odczuj tę chwilę i zapamiętaj ją na zawsze. To każdy z was, kiedy przebudzicie się do prawdziwego życia – ogrom, potęga. Tu już nie istnieje – miłość czy jej brak, nie ma światła ani ciemności, nie istnieje tak lub nie, nie ma poznania i poznawania – jest POTĘGA ISTNIENIA, ŚWIADOMOŚĆ.
Nie można tego nazwać wiedzą, mądrością, nic z tych rzeczy, bo czyż można niemowlakowi wytłumaczyć jego językiem działanie skomplikowanego urządzenia. Jest POTĘGA, POTĘGA, POTĘGA – w niej zawiera się wszystko.
Kiedy poznałam już MIŁOWANIE, jedność z sobą i innymi, stan kiedy każda komórka ciała drugiego człowieka była przeze mnie odczuwana jako moja, kiedy popłynęła wolność od lęków, zależności, oczekiwań, przyszedł on, aby przynieść może najtrudniejszą z lekcji, ale i poznanie zasady czarnej dziury.
Tamto poznanie było zmartwychwstaniem, później przyszło przejść przez prawdziwe piekło, aby stać się boskością w zakresie jaki na Ziemi jest możliwy.
Całkowita wolność od wzorców, ograniczeń, moc tworzenia życia i odczuwanie siebie jako wszechświata. Jesteś tu i wszędzie, widzisz, czujesz, jakbyś był planetą, życiem, a wewnątrz istnieli ludzie i ich wzrastanie. Biegną jak mrówki, każdy wykonuje swą pracę, jedni dla drugich niosą doświadczenia, aby choć jeden z nich przebudził się w pełni. Nie rozumieją w jakiej są grze, nikt im tego nie powie, bo wówczas zabawa nie miałaby sensu.
Muszą do tego dojść sami. Kiedy napełnią się poznaniem dobra i zła, kiedy zawyją o przebudzenie i śmiało już pójdą za głosem swej duszy – dostaną to co ja dziś poznałam.
Idę, nie ma końca przemianie, jednak na tę chwilę wiem czym jest – wybuch super nowej.
Czarna dziura – tak jak pokazują najnowsze badania- w pewnym momencie przestaje wchłaniać energię a zaczyna ją wysyłać na zewnątrz. To inny już rodzaj energii, jest poznana, przetworzona.
To co widzimy, życie na Ziemi, układy planet, zagrożenia, jest tylko manifestacją i chwilowym istnieniem, czasem stworzonym dla tego czasu, rzeczywistością, stworzoną dla tej cząstki energii, która ma zadanie poznania siebie. Jakie to proste.
Potęga i prostota – nie szukasz już odpowiedzi, masz już to i nic więcej – Żyjesz, tworzysz, odczuwasz.
Stajesz się emanacją.
Kiedyś jedna z klientek podczas regresu zaczęła opowiadać o mnie, skąd pochodzę, jak żyłam, po co przyszłam. Nie byłam ludzkim istnieniem, choć będąc w ciele trudno jest to zrozumieć człowiekowi.
Byłam emanacją i staje się nią, wracam do wewnętrznego domu, który jest jednocześnie wszechistnieniem.
Żyjesz, emanujesz, jesteś bezkresem, potęgą energii, cudem.
„Niebo jest w Was. Wystarczy zajrzeć do Swego serca, obudzić śpiącą świadomość jedności.”
„Otwórzcie tedy to, co najcenniejsze, otwórzcie skrzynię z darami Ducha. Ona tam jest MIŁOŚĆ”
