Narodził się świat z miłości światów i z tajemnicy powstało życie.
Jak – zapyta ktoś, życie jest stworzone – a ono JEST z bezkresu początku, początków wielu, stworzyłem je z siebie jako manifestację mnie samego emanującego życiem. Jak – zapyta ktoś – NO CÓŻ – POWSTAŁEM. Nic więcej tam nie było tylko JA, tylko JA STWÓRCA STWARZAJĄCY umysł w nieświadomości, jakże jednak świadomy stwarzanego i tego kto stwarza. I życie takie jest świadome nieświadomego i tylko JA w człowieku osobowością jego będąc nieświadomość w świadomość przemieniam, aby stać się na powrót tym co stworzył tę nieświadomą część świadomości życia. I tworzę, siebie samego, siebie w pilności i wytrwałości, aby dać wyraz i świadectwo swej potęgi i swych możliwości. I jeśli ktoś opór stawia to jakby bawił się tylko bo przecież ze MNIE, we MNIE i nic więcej nie mając JEST MNĄ. Po cóż więc opór stawia? Zapomniał mnie, siebie samego KIM JEST, ale i to nic złego, po cóż tylko w złożoności być i szamotaninie jeśli i tak we mnie zatopi się prawda człowieka i życie jego.
A PRAWEM JEGO I POWINNOŚCIĄ – ŚWIATŁOŚĆ JEST MOJA – i on to w całości ŚWIATŁEM MEJ ŚWIETLISTOŚCI JEST.
/przekaz/ dla przypomnienia
