Ukochane moje Serce,
Moja Miłości,
Płomyku nieustająco płonący Nadzieją i niezłomną Mocą Radości…
Wielbię Twe istnienie, które nakazywało mi zawracać gdy ścieżkę zapomnienia o Jedności wybierałem…
Wielbię Cię, Najczulszy Ogniku,
Kapłanko Ognia Bożej Doskonałości,
Cierpliwie znosiłaś ewolucje mego poznania, gdy gwałtem brałem ciebie w posiadanie, gdy oskarżałem Ciebie o moje własne słabości, gdy nienawidziłem przez zwierzęce lęki swe, rozszarpywany…
Znosiłaś tak wiele, Siło Niewyobrażalnej Kreacji Oddechu Wszechświata,
Jak dziecko szukałem w Twych ramionach schronienia, pocieszenia,
Zawsze byłaś,
Ramiona otwarte miałaś dla mnie,
W bezgranicznym oddaniu gotowa wydźwignąć mnie ze wszystkiego,
Ile razy niewdzięczny byłem, nie zliczę już…
Tyle wcieleń, tyle bólu…
Za nami, za nami już…
A ty jak pierwszego dnia gdy oddech z Mocy Ojca przyjęłaś,
Poraniona, zabliźniona…
Jesteś…
Byłaś zawsze…
Gdy ja miotałem się,
Ty Serce…
Gotowa, Pełna Miłości…
Przyjmowałaś…
I przyszedł dzień, w którym Światło z Nieba zeszło…
Przebudziło,
Oświetliło Twoje Niezjednanie…
Jak boska wojowniczka w ekstazie tańca, w oddaniu uniosłaś stopę…
Z całą mocą swą uderzyłaś o gleby zeschniętej pył…
Uniósł się wraz z twym wołaniem do Niebios: „DOŚĆ! NA GWAŁT WIĘCEJ ZGODY SWEJ NIE DAJĘ!!!”
Umarłaś…
Spłonęłaś w ogniu tworzenia…
W totalnej rozpaczy, amoku mnie pozostawiając…
By narodzić się jako ten Feniks z popiołu zapomnienia, do życia w pełnej Świadomości Boga, Stwórcy Naszego…
Zobaczyłem Twą potęgę, po tysiąc kroć w Mocy Nieograniczoną,
Radość, Miłość, Wdzięczność, jak trąby Jerycho, zmiażdżyły mój amok…
Roztopiłem się,
Cały zatopiłem się w Tobie…
Niczego już nie pragnąc…
W Jedności,
Ukołysały mnie ramiona Ojca,
Błogosławione Twe łono,
Błogosławię bez końca…
Tyle wcieleń, tyle lat urojonej dualnej samotności…
Umarłaś,
Narodziłaś się, bym mógł żyć z Tobą w jednomyślności…
Gdy Ojciec pokazał mi Twoją drogę… Serce,
Oniemiałem,
Łzami zalany,
Stopiłem się w akcie niepokonanej Twej Miłości…
Kocham, Wielbię, Miłuję…
Każdy krok, każdą smugę energii pozostawioną, gdziekolwiek jesteś,
Czuję, wielbię , Miłuję…
Całuję każdy krok, którym pieczętujesz oddanie Matce i Ojcu,
O Pani Moja,
Sensie mego Istnienia, mej Radości…
Dziękuję, Dziękuję, Dziękuję Ukochane Serce…
Oddaję Ci siebie i Wielbię w żywota Nieskończoności….
autor: Isobelle
Emotikon heart
Serce moje Umiłowane
Przytulasz mnie każdego dnia
Dając spokój,szczęście i ukojenie.
Jesteś dla mnie Przestrzenią,Światłem,Wiatrem i Pieśnią.
I chociaż śpiewam głosem dziecka,
W każdej chwili wypełniasz mnie Pieśnią Miłości.
Pieśnią WszechObecnosci.
Rozkwitam kiedy wybrzmiewasz we mnie
Rozkwitam kiedy rozsiewasz mnie na Nieboskłonie.
I Jestem Gwiazdą i Jestem Planetą
Iskrzę tysiącem promieni,migocę w każdym atomie.
Serce moje! Wielbię Cię,Miłuję,Ufam i Oddaję.
Szukałam Siebie i znaleźć nie mogłam.
Bo jakże w dualnej przestrzeni zewnętrznej
Mogłam pozbierać siebie?
I Pieśń, Serce moje, którą brzmisz każdego dnia
Przywołała mnie krok po kroku i po kawałku scalała.
I Jestem WszechPełnią w Twojej,Naszej Miłości.
I Jestem Wszechczuciem az po czubeczek noska.
Radosne drżenie,wibracja ciała po łzy.
Łzy smutku,które TY,moje Serce,przemieniłeś w łzy wdzięczności.
Kocham,Kocham Cię Serce
Ufam, Oddaję, Miłuję
I z wdzięcznym dygnięciem dziewczynki
Z serca do Serca …Dziękuję
autor:Haneczka
Emotikon heart
JESTEM
DUCHEM-Świętym zamysłem Wszechrzeczy,
mocą Wszechmożliwości
opoką Wszechistnienia
CZUJĘ
MIŁOŚĆ-która wypełnia mnie i wszystko wokół
rodzącą rzeczywistość i spełnienie
JESTEM i CZUJĘ
Uświęcony związek Wszechczasów
ŻYCIE
autor: Ewunia