DZIEŃ KOBIET, DZIEŃ MĘŻCZYZN
– Bóg – Wielki Umysł powołał do Życia swą Oblubienicę. Wziął ją z Siebie, gdyż nic więcej nie było, On tylko. Jak Ewa z Adama, tak Wielka Matka, z Niego, swego Oblubieńca. Po cóż ją stworzył? Aby mógł poprzez Nią poznać samego Siebie, swój potencjał, rozwój, możliwości.
Stała się Ona dla Niego tą, którą dotykał swym tchnieniem, a Ona objawiała w swym Łonie JEGO NASIENIE, tak jak dziś kobieta objawia i naradza zasiew swego mężczyzny, jego potencjał.
Wśród ludzi działo się to tylko na poziomie ciał, tak myśleli, lecz nie dostrzegali głębi, nie zrozumieli przesłań…….
Jaki ojciec taki syn…….jaka mądrość ojca, taka mądrość jego dzieci.
Prawdziwy ojciec, mężczyzna, staje się Przewodnikiem dla swego potomstwa, gdy zezwoli sobie na objawienie w nim JEGO, tego, który był na początku, jeśli pojmie kim JEST, KIM ŚWIADOMOŚĆ MĘŻCZYZNY, jeśli odnajdzie w SOBIE BOGA prapoczątek, SIEBIE STWÓRCĘ.
Ona z Niego wzięta, więc i Nim w pełni. Nie ma w niej nic, co by Nim nie było, a w nim cała Ona – do wspólnoty, do Miłości, do AKTU STWORZENIA.
Gdy objawili się jako ludzi, zapomnieli KIM SĄ…..lecz plan był taki, że pójdą drogą wspólną, aż dorosną i poznają siebie, poprzez drugiego, aż zrozumieją. Trudno było, lecz czas zbliża się ich przebudzenia.
Ona – ŁONO WSZECHRZECZY utkana z gwiazd i kryształów, cudna, eterycza, miękka, lecz i jakże potężna swą ukrytą wartością, żyznością, która z siebie zasila, naradza, objawia, nadaje formę ŻYCIU , które z Niego jako zasiew, Dech, myśl,…..wyszło.
Ten cud widzimy wszędzie, gdyż wszystko co objawione z NICH DWOJGA jest. …a ONA W NIM I ON W NIEJ…..nie można ich nijak rozdzielić, gdyż kiedy stworzył JĄ, zatopił się w NIEJ , ukrył. Ona widoczna jest poprzez swe „dzieci” formy, obrazy, galaktyki, On, choć niewidoczny w NIEJ jest w pełni, a jednocześnie Ona w całości w NIM, gdyż nic poza Nim nie było.
Teraz przełożcie to na Wasze życie – rzekł mistrz do par małżonków, które zawitały do niego, na wykład o KOBIECOŚCI.
Spojrzeli po sobie partnerzy. Mężczyzna spojrzał w oczy kobiety, a ona w jego oczy i zatrzymali się, zastygli. Nawet ptaki przestały śpiewać, nastała taka cisza, że słychać było bicie ich serc.
Ona ze mnie i mną? Ja z niego i nim? Słychać było ich myśli.
Mistrz uśmiechnął się.
– Tak, jest tylko Jedno, dlatego mężczyzno miłuj ją i troszcz się, bo tobą jest w pełni, z ciebie i tobą. Gdy troszczysz się o nią, o siebie się troszczysz, gdy kochasz ją siebie kochasz. I nie pożadaj, bo czyż siebie trzeba pożądać?
A ty kobieto, przypomnij sobie, tę miłość, w której i dla której, on ciebie stworzył, tyś miłością, lecz z niego wzięta , więc i on jest miłością, tedy nie bój się go, otwórz swe serce w pełni i kochaj, oddając mu swe pole, by mógł zasiewać plan swego stworzenia. Bądź miękką, żyzną, znaj swoje przeznaczenie i wartość oraz sens swego życia. W tym odnajdziesz spokój.
Cudnie się zrobiło….zatopieni w sobie siedzieli…mężczyźni i kobiety, odnajdując to czym zawsze byli, a o czym zapomnieli, scalali się, jednoczyli ..
Mistrz nie chciał zakłócać tego świętego obcowania Jedności , cichutko wstał i odszedł.
To dopiero pierwsza lekcja powrotu do Żródła, niech poznają ją dobrze.
