admin

Jest już nowa książka  „W KROPLACH WIOSENNEGO DESZCZU”  Duchowe mądrości na 130 str. 

http://www.epokaserca.pl/instytut/ksiazki/przypowiesci-ducha-2 

„Jeśli w czymś widzisz zło i nie rozumiesz wyższej mądrości danej sytuacji, wciąż patrzysz przez SWOJE wzorce. Jeśli chcesz zdobyć mądrość, zapytaj – czego mam się z tego nauczyć, nie on, oni, lecz TY. Takie spojrzenie rodzi pokój, wolność i mądrość” 

Powiedziała, że nie ma już siły, aby żyć i właściwie zgłosiła się do mnie bez szczególnego oczekiwania.
– Może to już moja ostatnia próba- stwierdziła.
Jej życie legło w gruzy. Trudne dzieciństwo, partnerzy, z którymi rozstawała się w bólu i zimne relacje z dziećmi, które jej nie rozumiały, no i finanse, praca zawodowa. Właściwe każdy temat życia wymagał „naprawienia” .

Zaczęłyśmy od sprawdzenia planu duszy i zadań jakie sobie wyznaczyła w tym wcieleniu. Następnie zanalizowałyśmy płaszczyznę rodu z uwzględnieniem podziału, na linię żeńską i męską. To ważne informacje, gdyż według tych dwóch aspektów – energia żeńska i męska – tworzy się nasze życie osobiste. Wgląd w przeszłość robimy zawsze tylko po to, aby poznać PROGRAM danej osoby, tutaj Hani, ukryte kody, wierzenia, uznania, a nie po to, aby bawić się w wybaczanie.
Każdy z nas przed zejściem w ciało dokładnie analizuje ród, w jakim się narodzi oraz ustala lekcje, w które wejdzie, a które będą mu dostarczone przez tych, których wybrał jako rodzinę. 
Uznawanie wybaczenia / winny, niewinny/ komukolwiek, uważam więc za zupełny brak zrozumienia naszej drogi ewolucyjnej. Dokonanie wybaczenia – według mnie jest powierzchownym aktem stymulującym ego. 
Po zobaczeniu schematu całej rodziny, rozważeniu jakie elementy zostały przez nich ujawnione, zaleciłam zrobienie procesu w którym Hania miała podziękować każdemu członkowi rodu oraz rozwiązać więź karmiczną. 
Już sama rozmowa na powyższy temat przyniosła Hani ogromna ulgę, gdyż zrozumiała wydarzenia swego dzieciństwa, oraz ogromną miłość rodziny wobec jej osoby. Patrząc z poziomu dualnego świata widzimy tylko tzw.dobro i zło i przybiera ono znany nam obraz oczekiwań, żalów, pretensji, nienawiści, bólu. Gdy jednak spojrzymy z planu duszy nagle okazuje się, że miłość – ma zupełnie inne oblicze. Takie spojrzenie rozwiązuje wzorzec, stary program, oraz przynosi spokój umysłu i serca. Hania wzruszyła się, łzy wypełniły oczy. Nie były to jednak łzy bólu, a zrozumienia i wdzięczności za wybory, wspólną rodową pracę, za poświęcenie dusz, za jej wzrost. 
Dalej zajęłyśmy się jej związkami. Można jej zrozumieć tylko wówczas, kiedy rozwiąże się programy rodu, gdyż według tych programów dobieramy partnerów do dalszej osobistej pracy. Nie tylko zanalizowałyśmy każdą relację partnerską, ale również pokazałam jej czego się w każdej z nich nauczyła. Była zaskoczona, gdyż wcześniej szukała winy w sobie, w partnerach, wciąż zdezorientowana, nie wiedziała czym właściwie jest związek, jaka jest rola partnerów, jak dokonuje się świadomego wyboru. 
Była zdziwiona jak wiele się nauczyła w każdej z tych relacji. Zrozumiała – jakie wzajemnie nieśli sobie lekcje a dzięki temu pozbyła się również poczucia winy i żalu.
Jej twarz zrobiła się jasna i promienna.
– Już wiem o co chodzi, teraz będę już wiedziała jak tworzyć życie. Nie zdawałam sobie sprawy jakie to proste.

Kobieta była już troszkę zmęczona, więc umówiłyśmy się na następną rozmowę. Tym razem było to spotkanie na skypie. Hania była radosna, lekka i taka otwarta na dalsze poznanie, że z ogromną przyjemnością przystąpiłam do dalszej pracy.
Poznałyśmy wzorce dzieci, nauczyłam ją jaka jest rola mamy i taty. Słuchała pilnie. Było w niej wiele wzorców starego świata dot.roli matki, co niestety jest wciąż nagminne.

Gdy Hania zrozumiała programy dusz swoich dzieci, ich wzorce, które przyszły tutaj rozwiązać zupełnie inaczej spojrzała na nie. Spadł z niej w jednej chwili ogromny ciężar poczucia winy i żalu. Wcześniej dziwiła się, dlaczego dzieci postępowały w taki czy inny sposób, teraz już wiedziała, wszystko stało się jasne.

Pracę zawodową i finanse -zostawiłyśmy na trzecie spotkanie. Gdy zrozumie się ten temat z wyższej duchowej płaszczyzny, pozna swoje program, według których tworzyło się życie, oraz uwolni pierwotną formę energii żeńskiej i męskiej poprzez ich duchowe zrozumienie, nie pozostaje nic innego jak rozpocząć twórcze życie.

Hania odezwała się do mnie po kilku miesiącach. Przez ten czas pracowała pilnie, wykonując zalecone prace domowe. Opowiedziała mi o swym nowym związku, lekkości z jaką teraz żyła, o nowej jakości relacji z dziećmi i miłości, która rozkwitła w jej sercu. Nie potrzebowała już wsparcia, gdyż sama stała się świadomym twórcą swego życia. 
Uwolniona z niewoli starych emocji i niezrozumienia stała się jasną, radosną, otwartą na życie i tworzenie kobietą.
A przecież dziś, w tym wyjątkowym dla nas wcieleniu – czyż nie chodzi właśnie o to, o odnalezienie tego, co mieści się po powłoką małych szmatek wzorców i programów, czyż nie chodzi o odnalezienie swego światła, lekkości i ciszy? 
Uwielbiam patrzeć jak smutna i zatroskana twarz zmienia się w radosną i piękną boskość kobiecości i męskości i za taką możliwość pracy, codziennie dziękuję Bogu.

Pyta Bóg:
– Czy dobrze zarządzałeś życiem?
– Tak, starałem się, o żony dbałem, wiele miłości mi dały i ja im, opiekowałem się każdą z nich i w sercu je mam, jak i one mnie, w przyjaźni głębokiej żyliśmy, gdy jedna odchodziła do Ciebie, drugą pod dach przyjmowałem, bo wiele w okolicy samotnych i biednych ich było, a ja miałem się czym dzielić. 
Synowie, mądrości i troski o swe rodziny nauczeni i o ziemię, bo o tę szczególnie dbałem i synów uczyłem, że Ziemia to nasza matka.
I biedaków zatrudniałem, choć jałmużny nie dawałem, szano-wali mnie, tak jak ja ich i pracę, którą wykonywali. 
Majątek mnożyłem, gdyż Ciebie wziąłem za Przewodnika i Tobie się oddałem. To Ty myśli podsyłałeś, jaką decyzję podjąć. Pamiętałem dobrze fragment z Genesis, w którym o tym wspomniałeś i trzymałem się tego. 
Tylko wówczas, gdy mężczyzna Boga weźmie do serca swego plon w życiu zbierze. Tak się stało i dziękuję Ci za tę wiedzę i prowadzenie.
Ludzi mogłem wielu zatrudnić, z biedy wyszli, stali się szczęśliwymi, o rodziny troszczyli się i dzieci w miłości do Ciebie chowali, bo muszę Ci rzec, że i tego ich nauczyłem, kochałem ich jak swych synów.
Gdy patrzę za siebie, cóż….trudno mi nawet wdzięczność wyrazić Tobie, za tyle dobra i łask, to dzięki Tobie tylu uszczęśliwić mogłem, nie moja, lecz Twoja Boże, to zasługa.
Bóg spojrzał na starca, otworzył szeroko ramiona, przytulił i rzekł:
– Dumny z Ciebie jestem synu, o więcej podobnych Tobie proszę, pięknie dar życia wykorzystałeś. Czy chcesz zostać ze mną, czy też zejść, aby dalej nieść dobro na Ziemi?
– Zostanę, ale nie długo, bo choć zmęczony mocno nie jestem, chcę plan ułożyć i przemyśleć, co mógłbym tym pięknym duszom na Ziemi w darze od Ciebie dać jeszcze.
I to koniec opowieści.
– Puenta, jaka spytasz? Prosta.
Żyj całym sobą, twórz i pomnażaj, innych tego ucz, a wszystko niech Bóg prowadzi.
– Powodzenia – rzekł Duch.

KOCHANI – propozycja dla potrzebujacych.

OD 9-19.05. nie będzie mnie w kraju, później jestem do dyspozycji.                        Emotikon heart   

” Jedyne zło bierze się z niewiedzy jak zastosować w praktyce miłość, którą jesteśmy.” z ksiazki ”’Z milosci serca”.
Jestem uzdrowicielem duszy, jasnowidzącą, jasnoczującą, nauczycielem duchowym, doradcą życiowym, trenerem rozwoju osobistego, regreserką, założycielką Uniwersytetu Wirtualnego, w swojej pracy często korzystam z channelingu.
Napisałam kilka książek: „Dla Miłości stworzeni”, „Transformacja” , „Ewangelia Tomasza” , „Zrozumieć życie cz. I, II, III.”, ” Z Miłości Serca – przypowieści, opowieści i mądrości Ducha” , „W łagodności serca” , Zanim nastanie swit” , W kroplach deszczu”, ”Tańcząc życie”
Obecnie przygotowuję do druku „Metatron – Jam Jest twórcą życia”, „Kybalion i jeszcze wiecej”

I …teraz zaczyna się cała zabawa w życie.
Choć robię channeling od dawna, raczej były to sprawy naszej ewolucji, pracy nad wzorcami, wcielenia, ale czyż nie można iść dalej? Można.
Kilka dni temu spotkałam się…. z Leonardem da Vinci. Że niemożliwe? Oj…możliwe. W ubiegłym miesiącu miałam małe tete a tete z Saint Germain`em. Emotikon smile

Zabawa trwa. Można zadawać pytania, rozmawiać o czym zechcemy.
Czasami przychodzi jakiś temat – i właśnie ostatnio postać da Vinci – kim był, co to za dusza, skąd pochodziła, dlaczego urodził tutaj, właśnie w tamtym czasie.
I oczywiście przychodzą odpowiedzi. Cudownie jest odczuć te energie, ich specyfikę, wibracje, odczytać je sobą. Oczywiście, jeśli jest to możliwe sprawdzam odpowiedzi. 
Da Vinci – podał mi imię ze swojej planety i opowiedział o niej. Wysoka inteligencja, analiza, nieustanny rozwój, nawet pewna zachłanność w poznaniu. Tam nie chodzi o uczucia, związki, lecz badanie, poznawanie i stwarzanie, I kiedy zszedł tutaj, miał zasiać to, co już znał. Wiedział, że na Ziemi jeszcze nie czas, ale schodzą tutaj wciąż jakieś Istoty, które pomagają ewoluującej tutaj świadomości przyspieszyć rozwój, który sam z siebie, trwałby bardzo długo. Są jak koledzy z wyższej klasy, którzy opiekuja się nami i podpowiadają. Wyprzedzają czas, „ciągną” cywilizację. 
Da Vinci, podał mi nazwę i lokalizację swojej planety. Uwielbiam to, szczególnie jeśli pokrywa się to z tym, co już znamy, choć to poznanie jest bardzo powierzchowne.

Warto pracować nad własnym oczyszczeniem i nigdy nie zatrzymywać się na żadnym poziomie.

A Saint Germain? Zadałam konkretne pytania,a on opowiedział na czym polega jego podróż poprzez czas. Ukazał mi Ziemię, jako rzut w przestrzeni kosmicznej. To coś jak obraz na ekranie w kinie. Gdy wyjdzie się świadomością i energetyką, POZA program mentalny tego życia, z łatwością można wejść w rzut na ekranie w dowolną „klatkę”. Pokazał mi iluzję czasu oraz to, że jesteśmy w programie z góry ustalonym dla całości. Jest też wielowarstwowość czasu ziemskiego i możliwość wyboru dróg, choć też w pewnym tylko zakresie.
To tylko zabawa.

Warto zostawić program za sobą, choć odczuwamy tę pracę boleśnie, gdyż poza nią jest cud nad cudami. Poznanie jest zbyt ekscytujące, aby zatrzymywać się na jakimś etapie, oto dlaczego nie tkwię Emotikon heart w słodkiej miłości. Jest inna słodycz, słodycz nad słodyczami, a ponad 7 czakrami są przecież inne czakry a wraz z nimi – dalsze nasze ciała, a to znaczy inne światy i możlwości.

Nie baw się wciąż w przedszkole, gdyż niezwykła podróż czeka na Ciebie.
Nie ciągnij za sobą uczniów, bądź wolnością.

A przecież nastał już czas nowego, gdzie trzeba zrozumieć, że jedynym 
oblubieńcem jest duch, który nas wypełnia, Duch Prawdy. To na Niego czekamy, to za nim tęsknimy, to on niesie spełnienie, radość, szczęście. ON, to prawdziwa nasza ISTNOŚĆ, TOŻSAMOŚĆ, ISTOTA. Nasze ciała podnoszą się, wcielenie za wcieleniem z grobów śmierci i znów puste naczynie szuka miłości, a DUCH czeka. Zawsze był, zawsze jest i szukać go nie trzeba, wystarczy UZNAĆ i otulić wdzięcznością tak, jak otula się kochanka. Kto znajdzie, uzna, STANIE SIĘ i nigdy już nie braknie mu miłości, stanie się dorosłym i gdziekolwiek będzie będzie całością.

Wielkanoc? 
Może to już czas, aby była ostanią w naszym życiu. Wielka noc, kiedy powstaniemy ze zmarłych- poszukujących i zjednoczymy się z tym, z Którym nigdy się nie rozstaliśmy, który jest nami, a o którym zapomnieliśmy dając pierwszeństwo niezaspokojonej ludzkiej miłości do drugiego człowieka.

TEGO CUDOWNEGO ZJEDNOCZENIA ŻYCZĘ KAŻDEMU, kto jeszcze poszukuje.