Kobiecą siłą jest MY, wspólnota, żeńskie jest serce, ciało fizczyne, ciała energetyczne, odczuwanie.Ona odczuwa przestrzeń i wszystko co w niej.
Dla mężczyzny MY często stanowi zagrożenie dla Ja, gdyż istnieje w nim podświadomy lęk przed utratą Ja, siebie. Przecież w dualności musiał wciąż udowadniać JA, odrębność, siłę, zaradność, niezależność, wartość, on jest widzeniem, analizą, poznawaniem mentalnym.On widzi świat.
Mężczyzna musi być silny w patriarchacie.
Kobieta nie musi udowadniać, jest silna.
Jego struktura – odrębność, oddzielenie, pojedynczość.
Jej struktura – jedność, scalenie, przenilkanie, naradzanie.
On myśli.
Ona odczuwa.
On analizuje.
Ona wie.
Jeśli spojrzeć na to szerzej – on umysł, ona serce.
W naszej drodze chodzi o to, aby połączyć te dwa elementy w jedno.
One są jednym, wyrażają się tylko na dwa sposoby,tylko pozornie różne, gdyż są jak dwie strony medalu awers i rewers, ale i dużo więcej, gdyż przenikają się, są współzależne. Tylko razem tworzą pełnię. Rozumieć i odczuwać.
Jakże często jeszcze jedno z dwojga lub oboje są w zapomnieniu prawdziwych siebie. Kuleją umysł lub/i odczuwanie. Serce czy umysł?
Na każdej czaksze znajdują się oba aspekty. Na parzystych dominuje żeńskie, gdyż męskie oddaje jej pierwszeństwo w poznaniu. Na nieparzystych to ona ustępuję jemu, gdyż on uczy się wówczas siebie…..
Gdy dochodzą do czakry korony zasiadają oboje na tronie poznania i odczuwania, niczym król i królowa swego królestwa.
Cud życia trwa….
Jest JEDNA istota, choć wyrażona w wielu formach i jedna zasada – rodzaj męski i żeński. Kto pojął ją u siebie przełożyć może na każdy inny wymiar, skalę. I nic już go nie zdziwi.
